Jak określiłby Ksiądz rolę Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X w roku 2024? Czy zasadniczą rolą FSSPX, nie będącego – wbrew temu, co niektórzy twierdzą – równoległym Kościołem, jest dawanie świadectwa Tradycji? A może jest nią praca misyjna na całym świecie, jak to było wcześniej w przypadku Zgromadzenia Ducha Świętego, lub też coś jeszcze innego?
Komunikat przełożonego generalnego Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X i jego asystentów z okazji 50. rocznicy Deklaracji z 21 listopada 1974 r.
50 la temu Jego Ekscelencja abp Marceli Lefebvre opublikował pamiętną Deklarację, która miała stać się manifestem Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X. Ta deklaracja, będąca wyznaniem wiary, które trwale zapisze się na kartach historii, wyraża istotę Bractwa, jego rację bytu, jego tożsamość doktrynalną i moralną i, w konsekwencji, również jego kierunek działania. FSSPX nie może ani na jotę odejść od jej treści i ducha, które, 50 lat później, pozostają całkowicie aktualne.
Na ten dzień wspólnota Seminarium Najświętszego Serca Pana Jezusa czekała od dawna. Oto nareszcie 31 października, w dzień św. Wolfganga, wielkiego patrona diecezji ratyzbońskiej, którego 1100. rocznica urodzin jest obchodzona w tym roku, z wielką pompą poświęcono nowe skrzydło budynku seminarium, które przez analogię do nazwy sąsiedniego Albertinum zostało nazwane Wolfgangianum. Przez osiem miesięcy bracia oraz świeccy rzemieślnicy niestrudzenie pracowali, pokonując liczne przeciwności, aby zdążyć z otwarciem budynku na czas. Udało się – i z wielką radością mogli zaprezentować owoce swojej pracy wielu dobroczyńcom, którzy wspierali ich w tym dziele.
W kazaniu wygłoszonym podczas pogrzebu bp. Bernarda Tissiera de Mallerais ks. Dawid Pagliarani, przełożony generalny FSSPX, podkreślił wzorową wierność bp. Tissiera Bractwu św. Piusa X oraz Kościołowi. Odznaczając się prostotą, stałością oraz gorliwością, Zmarły pełnił swoją posługę – pomimo wielu udręk – z niestrudzonym oddaniem. Całe jego życie było poświęcone obronie tradycyjnej Mszy św. i społecznego panowania Chrystusa Króla. Bractwo, choć zasmucone poniesioną stratą, znajduje pociechę w pozostawionym przez niego przykładzie, powierzając swoją przyszłość opatrzności Bożej.
Za nami czwarta piesza pielgrzymka do sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej – Pani Ziemi Tarnowskiej, którą odbyliśmy w sobotę 5 października 2024 r. Tym razem pielgrzymowaliśmy w intencji ratunku dla Kościoła katolickiego i zwycięstwa nad jego wrogami. Pielgrzymkę rozpoczęła Msza św. odprawiona w tarnowskiej kaplicy Bractwa św. Piusa X przez ks. Piotra Winiarka, który następnie udzielił nam na drogę kapłańskiego błogosławieństwa. Na szlaku dołączył do nas brat naszego opiekuna duchowego, ks. Cezary Winiarek.
Dwa lata temu w Wiadomościach Tradycji Katolickiej pisaliśmy o rekordowej liczbie nowych alumnów, którzy zostali przyjęci do trzech seminariów Bractwa św. Piusa X na półkuli północnej – było ich wtedy prawie osiemdziesięciu. W tym roku pierwszy etap przygotowań seminaryjnych, czyli tak zwany rok duchowości, rozpoczęła nieco mniejsza liczba kandydatów do kapłaństwa: do Dillwyn, Flavigny i Zaitzkofen zgłosiło się łącznie 68 młodych mężczyzn, chcących poświęcić się służbie Bożej i zostać „kapłanami na wieki, według porządku Melchizedecha”.
Spisanie biografii bp. Bernarda Tissiera de Mallerais wymaga odtworzenia, przynajmniej w kilku akapitach, całej historii Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X, której zarówno aktywnym uczestnikiem, jak i uprzywilejowanym świadkiem był on od samego początku. Mamy wobec niego wielki dług wdzięczności za przekazanie – w znakomitej biografii abp. Lefebvre’a oraz w trakcie niezliczonych konferencji dla seminarzystów, kapłanów i wiernych – swojej wiedzy na temat naszego czcigodnego Założyciela oraz za zaszczepienie w nas czci dla niego i jego dzieła – wyrazu jego gorącej miłości do Kościoła katolickiego, wiary świętej, Najświętszej Ofiary Mszy, kapłaństwa i Chrystusa Króla.
Jest to również okazja do przybliżenia sylwetki tego wysokiego i szczupłego biskupa, który mógł być postrzegany jako nieśmiały, lecz którego niestrudzona gorliwość o zbawienie dusz prowadziła wielokrotnie na pięć kontynentów objętych posługą Bractwa. Nasze kroniki zawierają relacje z jego podróży z jednego kontynentu na drugi, które – podobnie jak inni nasi biskupi – odbywał nieustannie od czasu swej konsekracji, aby udzielać sakramentu bierzmowania oraz święceń kapłańskich.
W dniach od 27 do 29 września odbył się w Kielcach pierwszy zlot dziewcząt należących do Bractwa Najświętszego Sakramentu. Po dotarciu na miejsce w piątek wieczorem zostałyśmy zakwaterowane w Szkolnym Schronisku Młodzieżowym, a po kolacji miałyśmy okazję wysłuchać pierwszego wykładu ks. Sebastiana Kolińskiego FSSPX na temat Chleba Anielskiego.
Rankiem w sobotę 28 września, po modlitwie na Anioł Pański, bp Bernard Tissier de Mallerais, przebywający w seminarium w Ecône, upadł na schodach i doznał pęknięcia czaszki, któremu towarzyszył krwotok wewnętrzny. Obecnie przebywa w szpitalu i jest stopniowo wybudzany ze śpiączki, w którą został wprowadzony; jego stan się ustabilizował, a życiu nie zagraża już niebezpieczeństwo. Chociaż nie jest w stanie się komunikować, reaguje na słowa lekarzy.