Przejdź do treści

Francja: Święcenia u tradycyjnych dominikanów z Avrillé

Nowo wyświęceni subdiakoni z Zakonu Kaznodziejskiego. Pierwszy z lewej brat Jacek Maria Okuniewski.

12 listopada 2011 r., w dniu, w którym dominikanie obchodzą święto Wszystkich Świętych Zakonu Kaznodziejskiego, bp Bernard Tissier de Mallerais udzielił święceń subdiakonatu trzem braciom ze znajdującego się w Avrillé, we francuskiej Wandei, dominikańskiego przeoratu La Haye aux Bonshommes. Wśród wyświęconych znaleźli się bracia Jacek Maria Okuniewski z Polski, Francuz Reginald Brocard oraz pochodzący ze Stanów Zjednoczonych Terencjusz Boyle.

Dominikanie Tradycji osiedli się w Avrillé pragnąc żyć zgodnie z duchem św. Dominika i zgodnie z tradycjami Zakonu. Wszyscy kapłani tej wspólnoty zostali wyświęceni przez abp. Lefebvre’a lub przez biskupów przez niego konsekrowanych. W latach 1973–1974 kilku młodych ludzi, w większości animatorów inspirowanego naukami św. Dominika Ruchu Francuskiej Młodzieży Katolickiej (MJCF), rozeznało powołanie do życia dominikańskiego. Jednak był to czas, w którym rewolucja soborowa wszędzie siała spustoszenie, a klasztory ogarnęło szaleństwo modernizmu. Młodzi ludzie stanęli przed poważnym problemem: dokąd się zwrócić, aby praktykować autentyczną duchowość Zakonu Kaznodziejskiego, zagłębiać się w tradycyjną liturgię dominikańską, nauczanie św. Tomasza i regułę zakonną?

Znaleźli się jednak ojcowie, którzy objęli ich opieką – wśród nich o. Gerard de Lauriers OP (późniejszy biskup sedewakantysta), który obłóczył pierwszą trójkę w święto Niepokalanego Poczęcia 1977 r., a kolejnych trzech w rok później. Wśród nowicjuszy znajdował się również o. Innocenty Maria, obecny przeor wspólnoty z Avrillé. Dzięki życzliwości abp. Lefebvre’a pierwsi bracia mogli odbyć czteroletnie studia w seminarium w Ecône, a następnie, 27 kwietnia 1981 roku, złożyć śluby zakonne na ręce założyciela Bractwa św. Piusa X. „Prawdą jest – mówił abp Lefebvre podczas tej uroczystości – że nie otrzymałem specjalnej delegacji generała dominikanów dla przyjęcia ślubów, które za chwilę złożycie. (…) Czy powinienem jednak z tego powodu z tego zrezygnować, jak radzili niektórzy z naszych przyjaciół? Zrezygnować z odrodzenia życia dominikańskiego w duszach ludzi, którzy pragną iść drogą św. Dominika? Nie sądzę. Jestem tego samego zdania, co pewni nasi przyjaciele, którzy zajmują całkiem wysokie stanowiska w kongregacjach rzymskich: «Jeśli nawet nie idzie ksiądz za literą prawa, to na pewno za jego podstawowymi zasadami». Uważam, drodzy przyjaciele, że jest rzeczą całkowicie usprawiedliwioną, iż gromadzicie się tu dziś i prosicie św. Dominika o łaskę należenia do jego zakonu, przestrzegając reguł, które zawarł w konstytucjach, aby przywrócić Zakonowi Kaznodziejskiemu jego prawdziwą świętość i prawdziwy cel, dla którego został założony. (…) Naszym gorącym życzeniem jest zatem, byście przejęli pochodnię poprzedników, wszystkich tych świętych, którzy poszli w ślady św. Dominika, a za jakiś czas, może już niebawem, Kościół rozraduje się i nam podziękuje. Sami o tym dobrze wiecie, bo spotkaliście już ojców dominikanów, zasmuconych widokiem samozniszczenia ich zakonu, którzy zachęcają was, mówiąc: «Macie rację! Odwagi, tak trzymać!» (…) W czasie tej Mszy św. będę prosić, aby św. Dominik raczył nawiedzić wasz dom, a za nim Najświętsza Maryja Panna. (…) Ona was będzie chronić i wspomagać w głoszeniu Ewangelii”.

Abp Lefebvre udzielił święceń kapłańskich dwóm pierwszym ojcom 29 czerwca 1982 roku, po czym cała wspólnota na dobre osiedliła się w Avrillé. Obecnie liczy ona ośmiu kapłanów i dwudziestu braci, spośród których 13 złożyło wieczystą profesję (źródło: sspx.org, 17 listopada 2011).

[portfolio_slideshow size=large]

Skip to content