Anglia: Kolejny anglikański „biskup” nawraca się na katolicyzm

Robert Mercer, były anglikański „biskup” i zakonnik, został przyjęty do jedności Kościoła katolickiego przez księdza prałata Keitha Newtona, rządcę Ordynariatu Matki Bożej z Walsingham.

W sobotę 7 stycznia ks. Newton celebrował Mszę św. według Book of Divine Worship — katolic­kiej księgi liturgicznej opracowanej w latach 80. XX wieku na użytek konwertytów z anglikanizmu — w historycznym kościele pw. Świętej Agaty w Portsmouth. Świątynia ta została udostępniona przez pastora Jana Maundera z Tradycyjnej Wspólnoty Anglikańskiej (Traditional Anglican Communion), której większość angielskich członków już zadeklarowała chęć konwersji na katolicyzm.

W kazaniu ks. Newton powiedział, że „jest dla niego wielkim honorem móc przyjąć Roberta Mercera do pełni życia katolickiego. Jest on człowiekiem — mówił ordynariusz — moralnie nieskazitelnym, który dzięki swej posłudze w Afryce oraz w monastycznej Wspólnocie Zmartwychwstania wnosi do Kościoła katolickiego cenne skarby zgromadzone w czasie swego anglikańskiego życia”.

Robert Mercer urodził się w 1935 r. w brytyjskiej Rodezji (dziś Zimbabwe). W 1963 r. jego rodzina wróciła do Anglii, gdzie Mercer wstąpił do anglokatolic­kiej Wspólnoty Zmartwychwstania w Mirfield, której członkowie prowadzą życie na wzór wspólnot benedyktyńskich. W 1977 r. został wybrany „biskupem” Matabeleland, anglikańskiej diecezji na terenie Zimbabwe. Urząd ten pełnił do 1989 r., gdy — jak wielu konserwatywnych anglikanów — na znak protestu przeciwko ordynowaniu kobiet-pastorów i „definitywnej utracie przez «Kościół Anglii» jego katolickiego charakteru” (sic!) przeszedł do „Anglikańskiego Katolickiego Kościoła Kanady”. W 2005 r. przeszedł na emeryturę i objął funkcję „Biskupa Wizytatora Tradycyjnej Wspólnoty Anglikańskiej na obszar Zjednoczonego Królestwa”.

Robert Mercer jest szóstym już byłym protestanckim „biskupem”, który przystąpił do Kościoła katolickiego, stając się członkiem Ordynariatu Matki Bożej z Walsingham — struktury powołanej w 2009 r. na mocy konstytucji apostolskiej Anglicanorum Cœtibus (źródło: theanglocatholic.com, 7 stycznia 2012).