Biskup Marian Conti zasłynął tym, że w 2007 r., po ogłoszeniu przez Benedykta XVI motu proprio Summorum Pontificum, wydał list do podległych sobie kapłanów dotyczący możliwości celebracji Mszy w rycie klasycznym. Hierarcha zarezerwował sobie prawo decydowania o tym, którzy kapłani na terenie jego diecezji będą mogli sprawować Msze w tym rycie, dając również do zrozumienia, że księża wyświęceni po 1970 r. nie będą mogli uzyskać takiej zgody ze względu na „brak przygotowania”. Wytyczne arcybiskupa zostały określone przez ich adresatów jako „najbardziej nieprzyjazne, z jakimi się dotąd spotkali”.
Mimo tego, że ordynariusz Glasgow sabotował wolę Rzymu, to po ukończeniu przezeń 75. roku życia papież Benedykt XVI nie skorzystał z możliwości odesłania go w stan spoczynku i przedłużył mu czas urzędowania o zwyczajowe dwa lata.
W czerwcu 2011 r. abp Conti w kolejnym liście do kapłanów napisał, iż „Ojciec Święty i ci, którzy mu doradzają, zdecydowali się uczynić starą Mszę (…) bardziej dostępną dla wiernych z przyczyn duszpasterskich”. Następnie wyjaśnił, że w jego archidiecezji nie tylko nie zauważa, by takie przyczyny występowały, ale przeciwnie – widzi, że Szkoci cieszą się i doceniają „mniej tajemniczą” Mszę sprawowaną w językach narodowych i pozbawioną „ekstrawaganckich gestów” (sic!). Dodał też, że jego zdaniem wydana w kwietniu 2011 r. instrukcja Universae Ecclesiae nie tylko nie zawiera wymogu tworzenia wiernym możliwości słuchania Mszy w rycie klasycznym, ale nawet do tego nie zachęca. Dodatkowo w sierpniu tego samego roku abp Conti usiłował zniechęcić wiernych do przyjmowania Komunii św. w postawie klęczącej. Hierarcha stwierdził wówczas, że „postawa stojąca w naszej zachodniej kulturze to oznaka szacunku: klęczenie przy barierach ołtarza (tam, gdzie jeszcze są) nie jest praktyką, którą przewiduje Mszał”.
Osiągnięcie przez abp. Mariana Contiego wieku emerytalnego i perspektywa rychłego powołania nowego arcybiskupa Glasgow dawała szkockim katolikom nadzieję na zmiany, jednak informacja o tym, że Ojciec Święty mianował na wakujący urząd bp. Filipa Tartaglię, stanowi dla nich rozczarowanie – ponieważ dotychczasowy ordynariusz Paisley zapewne będzie kontynuował politykę swego poprzednika. Biskup Tartaglia dał temu dowód odpowiadając wiernym proszącym o umożliwienie uczestnictwa we Mszach „trydenckich” i pisząc: „Jeśli w tej diecezji [Paisley] ma być sprawowana Msza w formie nadzwyczajnej, to będzie się to odbywało zgodnie z wymogami Summorum Pontificum. Wymogi te będą musiały zostać spełnione przed tym, zanim wydam zgodę na tego rodzaju Mszę. A myślę, że Summorum Pontificum jest bardziej wymagające, niż sobie Państwo wyobrażają. Czy są Państwo pewni, że ich prośba nie jest wyrazem przesady, gdy idzie o sentyment do dawnych praktyk?” (źródła: catholicactionuk.blogspot.co.uk, telegraph.co.uk, info.wiara.pl, catholicherald.co.uk, 3 maja 2009, 7 czerwca 2011, 30 sierpnia 2011 i 24 lipca 2012).
* Plus ça change, plus c’est la même chose (fr. „im bardziej rzeczy się zmieniają, tym bardziej pozostają takie same”) – epigramat Jana Chrzciciela Karra, francuskiego pisarza, dziennikarza i krytyka, opublikowany w jego miesięczniku Les Guêpes w styczniu 1849r.