Władze francuskiego dystryktu Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X poinformowały o zakupie tytułu prawnego, umożliwiającego użytkowanie zabytkowej paryskiej kaplicy pw. Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych przy Rue Jean-Goujon no 23 w dzielnicy Champs-Élysées. Nowa kaplica zastąpi położoną niedaleko kaplicę pw. św. Germany i tamtejszy przeorat FSSPX.
Neobarokowa, dwukondygnacyjna świątynia (oprócz kaplicy posiada również kryptę), mogąca pomieścić w sumie ok. 450 wiernych, została wzniesiona pod koniec XIX w., a Albert Dezydery Guilbert – architekt, który ją zaprojektował i kierował budową – został za to wyróżniony złotym medalem na Wystawie Światowej w 1900 r. Od chwili powstania aż do 1953 r. kaplicą opiekowały się SS. Wspomożycielki Dusz Czyśćcowych, otaczając modlitwą dusze tragicznie zmarłych ofiar pożaru Bazaru Dobroczynności. Później świątynia była siedzibą Włoskiej Misji Katolickiej w Paryżu, prowadzonej przez Zgromadzenie Misjonarzy św. Karola (skalabrynianów); w ubiegłym roku Misja została przeniesiona do pobliskiej pustoszejącej parafii St-Pierre-de-Chaillot.
Budowla powstała ze składek członków stowarzyszenia Mémorial du Bazar de la Charité, założonego przez potomków ofiar słynnego pożaru. Bazar Dobroczynności był instytucją charytatywną, założoną w 1885 r. przez francuską arystokrację. Corocznie urządzano wyprzedaż zgromadzonych przez stowarzyszenie przedmiotów, a zyski przeznaczano na wsparcie potrzebujących; akcja była ważnym elementem w kalendarzu towarzyskim paryskich elit. 4 maja 1897 r. na Rue Jean-Goujon zrekonstruowano średniowieczną paryską uliczkę z malowniczymi drewnianymi straganami. Kupujący dopisali – panował tłok. Jedną z atrakcji miały być projekcje kinematograficzne. To właśnie podczas próby zapalenia lampy projektora doszło do eksplozji eteru i w konsekwencji do pożaru. Wybuchła panika. Ogień rozprzestrzeniał się tak gwałtownie, że drewniane stragany szybko zamieniły się w jedno wielkie ognisko, w którym zginęło ponad 100 osób. Jedną z ofiar była młodsza siostra cesarzowej Austrii Elżbiety (zwanej Sissi), księżna Zofia Karolina d’Alençon, która poświęciła życie ratując inne damy.
Ponieważ kaplica powstała ze składek osób prywatnych, dlatego w 1905 r. – jako nie będąca własnością Kościoła – nie została skonfiskowana przez państwo, gdy w ramach antykatolickiej polityki masońskiego rządu Emila Combesa odebrano Kościołowi status instytucji publicznej i znacjonalizowano wszystkie należące do niego budynki. Świątynie parafialne stały się wówczas własnością gmin, katedry własnością państwa, a sam Kościół katolicki prywatnym stowarzyszeniem wiernych, któremu państwo francuskie jedynie wypożycza zawłaszczone wcześniej kościoły.
W związku z komplikacjami prawnymi stowarzyszenie Mémorial du Bazar de la Charité formalnie pozostaje właścicielem kaplicy, a Bractwo św. Piusa X będzie korzystać ze statusu najemcy emfiteutycznego – dzierżawcy wieczystego z prawem pobierania pożytków, ale bez prawa nabycia własności.
W sąsiedztwie kaplicy pw. Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych, przy Rue Jean-Goujon no 31, znajduje się siedziba Instytutu Polskiego w Paryżu (źródło: informacja własna).