Kalwaria Zebrzydowska stanowi najwspanialszy zespół sakralny w Polsce, składający się z ponad 40 obiektów, często wysokiej rangi artystycznej: kościołów, kaplic, pustelni i mostów. Powstała w XVII w. wielkim nakładem środków trzech pokoleń rodu Zebrzydowskich – stąd jej nazwa. Uwieńczeniem dzieła była, zainicjowana przez Magdalenę x. Czartoryską, rozbudowa kościoła Matki Boskiej Anielskiej, z dominującą nad całym założeniem dwuwieżową fasadą.
Ponieważ maj jest miesiącem Maryi, pielgrzymka do Kalwarii podążyła dróżkami Matki Bożej – oprócz nich są bowiem w Kalwarii jeszcze dróżki Pana Jezusa. Celem pątników było zdobycie trzech odpustów: jednego dla nich samych i dwu dla dusz w czyśćcu cierpiących (ten rodzaj nabożeństwa dróżkowego wykształcił się na początku lat czterdziestych XIX w.).
Odprawionej w jednej z kaplic Mszy św. towarzyszyło kazanie, w którym ks. Kowalski powiedział: „Pragniemy (…) zobaczyć cudowny wizerunek Matki Bożej, pragniemy w Jej cudownym, kalwaryjskim wizerunku oddać Jej hołd i cześć, okazać miłość dzieci”. Przygotowując na spotkanie z cudownym wizerunkiem przypomniał krwawe łzy, które pojawiły się na nim 3 maja 1641 r., zanim się jeszcze znalazł pod opieką OO. Bernardynów, a służył domowej modlitwie we dworze Paszkowskich w Kopytowce; później przywołał podniosłe słowa biskupa krakowskiego Albina Dunajewskiego z 1887 r., gdy obraz wreszcie został ukoronowany. Nawiązując do kazania krakowskiego pasterza, ks. Kowalski powiedział: „Dziś nasz kraj nie jest rozebrany przez trzy sąsiednie państwa, ale można powiedzieć, że dusza narodu jest zagrożona przez trzy zatrute idee: liberalizm, laicyzm i agnostycyzm. Liberalizm sprzymierzony z ideologią gender przejawia się głównie w grzechach przeciwko czystości, małżeństwu i rodzinie. Laicyzm to rugowanie religii katolickiej z przestrzeni społecznej, to walka z krzyżem. Agnostycyzm zaś to teoretyczna podstawa dla obojętności religijnej”. Kazanie zostało zakończone prośbą do Matki Bożej, „byśmy szczęśliwie zmierzali ku Królestwu niebieskiemu”.
Walory duchowe miejsca, którego układ przestrzenny przypomina miejsce Męki Pańskiej, sprzyjały w spełnieniu celu pielgrzymki. Z pewnością pomogły one, by nie ulegać roztargnieniom i nie skupiać się na niedogodnościach…
Nabożeństwo zostało zakończone modlitwą za zmarłych OO. Bernardynów, którzy od początku opiekowali się tym miejscem, w kaplicy szczególnie czczonego przez zakon św. Antoniego. Potem prowadzący pielgrzymkę ks. Marian Kowalski udzielił pątnikom błogosławieństwa.
Organizowanie pielgrzymek do Kalwarii Zebrzydowskiej będzie cennym wkładem środowiska krakowskiego w rozwój duchowy Tradycji Katolickiej w Polsce.
Autorem relacji jest p. Zygmunt Krzyżanowski.