8 września br. w Awinionie, w zabytkowej kaplicy Matki Bożej z Fennouillet, bp Bernard Fellay, przełożony generalny Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X odprawił pontyfikalną Mszę św. jako dziękczynienie za trzydzieści lat działalności odnowionego bractwa Pokutników Czarnych Miłosierdzia i powrotu liturgii trydenckiej do ich kaplicy. Asystowali mu księża Alan Marek Nély, pierwszy asystent FSSPX i Jan Łukasz Radier, były przełożony domu Bractwa w Marsylii. Mszy św., oprócz członków bractwa i wiernych, wysłuchali także przedstawiciele władz miasta (mer Maria Józefina Roig i jej zastępczyni Maria Franciszka Rozenblit) oraz stowarzyszenia Avignon-Patrimoine zajmującego się ochroną zabytków. W kazaniu przełożony generalny FSSPX powiedział m. in.: „Walczymy o zachowanie wiary. Ten kościół został zbudowany dzięki wierze, dzięki temu, że zachowaliście wiarę katolicką wraz ze wszystkimi tego konsekwencjami. Duszą tej świątyni jest wiara, jest wierność Mszy św. wszech czasów, tej Mszy, w której chcemy uczestniczyć. Trudna wierność wbrew Kościołowi, bowiem za wszelką cenę chcemy pozostać katolikami! Uznajemy władze Kościoła, ale jednocześnie, w imię tej wiary, jesteśmy z nimi skonfliktowani”.
Bractwo Pokutników Czarnych zostało założone w 1586 r. przez Pompejusza Catilinę, oficera przybyłego z Rzymu, aby szkolić awiniońskie oddziały piechoty papieskiej. Catilina wraz z innymi obywatelami miasta pochodzącymi z Italii podjęli opiekę nad więźniami i zorganizowali się w bractwo na wzór powstałych w tym mieście w 1226 r. pokutników szarych. Jako siedzibę obrali sobie kaplicę Szpitala Matki Bożej z Fennouillet przy rue de la Banasterie, w sąsiedztwie pałacu papieskiego i katedry Najświętszej Maryi Panny. Do zadań braci należało niesienie skazanym pociechy duchowej i wsparcia materialnego, a także towarzyszenie im w drodze na egzekucję. 8 września 1596 r. papież Klemens VIII nadał bractwu przywilej, dzięki któremu 29 sierpnia, w dniu liturgicznego wspomnienia ścięcia św. Jana Chrzciciela, jego członkowie mogli uwolnić jednego więźnia skazanego na śmierć, a w 1617 r. papież Paweł V nadał im przywilej występowania do władz o łaskę dla kolejnego więźnia. Od XVIII w. pokutnicy otaczali opieką także obłąkanych. Po wybuchu rewolucji francuskiej decyzją władz świeckich bractwo zostało zlikwidowane, a szpital wraz z kaplicą przejęty przez administrację cywilną. Bractwo ponownie rozpoczęło działalność w 1815 r., po obaleniu Napoleona I i powrocie na tron Burbonów. W 1905 r., gdy masoński rząd Emila Combesa uchwalił antykatolickie prawa odsuwające Kościół od wpływu na życie publiczne i wywłaszczające go z majątku, pokutnicy ponownie utracili prawo własności kaplicy na rzecz państwa, ale nie zostali z niej eksmitowani. Bractwo zaprzestało działalności w 1948 r. W 1976 r. własność kaplicy została przeniesione na miasto Awinion, a 30 października 1983 r. magistrat powierzył opiekę nad zabytkiem Stowarzyszeniu Świętego Jana Chrzciciela, którego założyciele postanowili reaktywować bractwo pokutne. Ich pierwszym kapelanem został ks. kanonik Renat Devaux, który sprawował liturgię w klasycznym rycie rzymskim. Po nim opiekę duszpasterską nad Pokutnikami Czarnymi Miłosierdzia objęli księża Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X. Obecnym kapelanem jest ks. Bruno France, przeor z Marsylii.
Dziś w Awinionie działają dwa bractwa pokutne – pokutnicy czarni i pokutnicy szarzy. Jednak na przestrzeni wieków w tym papieskim mieście istniały jeszcze bractwa pokutników białych (zał. w 1527 r.), niebieskich (1557), fioletowych (1622) i czerwonych (1700), ale żadne z nich nie przetrwało rewolucji francuskiej (źródło: laportelatine.org, 11 września 2013).
Galerię fotograficzną ilustrującą to wydarzenie można zobaczyć na stronie internetowej francuskiego dystryktu FSSPX.