17 września br. w Bourges, mieście leżącym w środkowej Francji, ks. Reginald de Cacqueray, przełożony francuskiego dystryktu Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, poświęcił nową prywatną koedukacyjną katolicką szkołę podstawową noszącą imię św. Joanny Francuskiej.
Szkoła powstała dzięki współpracy powołanego przed dwoma laty przez paryskich wiernych L’Association d’Education Populaire de l’Ecole Sainte-Jeanne de France (fr. Towarzystwo Oświaty Ludowej Szkoły Świętej Joanny Francuskiej) i Société Charitable Joseph Sarto (fr. Stowarzyszenie Dobroczynne Józefa Sarto [= św. Piusa X]), powstałego w 1988 r. przy kaplicy Bractwa w La Chapelle-d’Angillon koło Bourges. Kapelanem szkoły został ks. Jan Iwon Tranchete FSSPX (źródło: laportelatine.org, 22 września 2013).
Patronka nowej szkoły, św. Joanna de Valois, była córką Ludwika XI, króla Francji, i Karoliny Sabaudzkiej. Urodziła się ułomna, ponadto ojciec spodziewał się syna, a nie córki. Niezadowolony król posunął się do tego, że czterotygodniowe niemowlę odesłał do krewnych. Nielubiana, a nawet pogardzana kaleka od lat dziecięcych znosiła swoją udrękę z heroiczną cierpliwością; wyróżniała się szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej, którą obrała sobie za Opiekunkę i Matkę. Jako dwunastoletnią dziewczynkę, ze względów dynastycznych i politycznych, Joannę wydano za mąż za Ludwika, księcia Orleanu. Święta żyła z nim 22 lata, znosząc jego kaprysy i jawną niechęć. Pogardzana, za złe traktowanie odpłacała mężowi niezwykłą dobrocią. Kiedy Ludwik w 1498 r. otrzymał koronę francuską, zamiast okazać swej małżonce wdzięczność za umożliwienie objęcia tronu przeprowadził proces kanoniczny o stwierdzenie nieważności małżeństwa pod pretekstem rzekomego przymusu, pod którym zgodził się na to małżeństwo. Pozbawiona tytułu królewskiego Joanna otrzymała niewielkie księstwo Berry, którym administrowała sprawiedliwie i mądrze; mogła też bardziej oddać się życiu wewnętrznemu i uczynkom miłosierdzia, otaczając wielką troską chorych, upośledzonych i opuszczonych. W 1502 r. założyła zakon klauzurowy annuncjatek (Sióstr od Zwiastowania), których celem było naśladowanie cnót Najświętszej Maryi Panny. Zmarła 4 lutego 1505 r., mając 41 lat. Doczekała się jeszcze tej satysfakcji, że Ludwik, król Francji, wziął jej zakon pod swą szczególną opiekę. Beatyfikował ją papież Benedykt XIV w 1742 r., a kanonizował Pius XII w 1950 r.