W sobotę 5 grudnia br. szkoła im. św. Tomasza z Akwinu z Józefowa zorganizowała VII Konferencję Edukacji Klasycznej i Katolickiej; jej tematem przewodnim była Edukacja w czasach wojny cywilizacji.
Konferencja zgromadziła sporą liczbę słuchaczy, zatroskanych o dobre wychowanie dzieci i młodzieży, a chcących zrozumieć przyczyny obecnego, złego stanu rzeczy. Zaproszeni prelegenci starali się sprostać temu oczekiwaniu.
Pierwszy z nich, o. Tomasz OP, zaprezentował wykład pt. Czy nauki przyrodnicze stoją w opozycji do wiary? Dotknął w nim fundamentalnej kwestii, jaką jest relacja między wiarą a rozumem. Opierając się na filozofii klasycznej, w tym na myśli Akwinaty, a także na encyklikach papieskich jako jednym z elementów nauczania Kościoła, w sposób bardzo uporządkowany naświetlił problem, wskazując, że wiara i rozum, choć są tak różne od siebie i posługują się innymi narzędziami, prowadzą jednak do poznania tej samej Prawdy. Między wiarą a rozumem nie ma i nie może być sprzeczności, a zatem teorie naukowe, jeśli są prawdziwe, nie stoją w opozycji do wiary. Można tu dodać, że doskonale zdawali sobie z tego sprawę ludzie średniowiecza, którzy powołali do życia uniwersytety (miejsca odkrywania i umiłowania prawdy), a z teologii uczynili królową nauk.
Dariusz Zalewski, pedagog i publicysta, w wykładzie pt. Ponadczasowy charakter wychowania katolickiego zaprezentował meandry współczesnej pedagogiki, która odeszła od realistycznej antropologii filozoficznej i nie formuje już człowieka ku pełni jego dojrzałości w perspektywie celu ostatecznego. Prelegent przypomniał, że drogą do przywrócenia wychowaniu jego właściwego celu jest powrót do założeń katolickiej etyki wychowawczej i formowanie cnót, czyli usprawnianie w człowieku jego woli, popędów i sfery emocjonalnej. Podał przykłady konkretnych działań wychowawczych, które prowadzą do zwalczania konkretnych wad (np. lenistwa).
Kolejny wykład, zatytułowany Rewolucja kulturowa XX wieku – rola szkoły frankfurckiej w destrukcji kultury chrześcijańskiej, został wygłoszony przez dr. Monikę Kacprzak. Prelegentka w szkicowy sposób zaprezentowała historię formowania się tzw. szkoły frankfurckiej, sylwetki jej głównych przedstawicieli, a wreszcie przemożny i zgubny wpływ głoszonych przez nich idei na kulturę, rzeczywistość społeczną i polityczną, w tym na programy edukacyjne. Znalezienie konkretnych odniesień między tymi teoriami (ideologiami) i (anty)rzeczywistością oświatową nie stanowiło większego problemu dla osób mających jakieś wyobrażenie o systemie edukacji.
Ostatni z prelegentów, dr Wojciech Golonka, prorektor Instytutu Uniwersyteckiego św. Piusa X w Paryżu, mówił o Gilbercie K. Chestertonie jako o Apostole zdrowego rozsądku, obrazując temat wieloma przykładami z życia pisarza oraz odwołaniami do jego bogatej twórczości. Autor referatu wskazywał na aktualność wielu diagnoz stawianych przez pisarza-konwertytę – także w okresie sprzed nawrócenia na katolicyzm – w odniesieniu do kondycji człowieka, społeczeństwa, także w aspekcie nadprzyrodzonym.
Na zakończenie konferencji prawdziwą ucztą dla ducha był spektakl przygotowany pod kierunkiem p. Agnieszki Kantorowicz przez uczniów z teatru Yorick. Wystawili oni sztukę pt. Latająca gospoda na podstawie powieści Chestertona. Stanowiła ona doskonały – przedstawiony w humorystycznej formie – komentarz do aktualnej sytuacji społeczno-politycznej.