Korekta Benedykta XVI

W ostatnim czasie dwóch sygnatariuszy synowskiej korekty papieża Franciszka przedstawiło krytykę teologii Benedykta XVI. Pierwszy z nich to Henryk Maria Radaelli, uczeń Romana Amerio (1905–1997), szwajcarskiego filozofa, który w 1985 r. opublikował Iota unum, najbardziej usystematyzowany i szczegółowy wykaz modernistycznych zmian doktrynalnych w Kościele katolickim w drugiej połowie XX w. Radaelli wydał w ostatnim czasie dzieło Al cuore di Ratzinger. Al cuore del mondo („W sercu Ratzingera. W sercu świata”). Tym, co go doprowadziło do wysunięcia oskarżenia pod adresem teologii przyszłego Benedykta XVI, była krytyczna lektura jego najbardziej znanego i poczytnego dzieła pt. Wprowadzenie do chrześcijaństwa, po raz pierwszy opublikowanego w 1968 r. i wielokrotnie wznawianego i tłumaczonego na różne języki.

Radaellego wkrótce poparł znany filozof i teolog, emerytowany dziekan Wydziału Filozoficznego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego i prezes Międzynarodowego Stowarzyszenia na rzecz Nauki i Zdrowego Rozsądku, ks. prałat Antoni Livi, w artykule L’eresia al potere („Herezja przy władzy”). Również jego zdaniem prof. Józef Ratzinger i jego teologia przyczyniły się do wzrostu – aż do osiągnięcia hegemonii w seminariach, na papieskich uniwersytetach, w komisjach doktrynalnych, w rzymskich dykasteriach i wśród najwyższych szczebli hierarchii, z papiestwem włącznie – tego, co nazwał „modernistyczną teologią wraz z jej heretyckimi tendencjami”.

Jak się więc okazuje, Franciszek nie jest jedynym papieżem, który w dzisiejszych czasach stał się przedmiotem „korekty” z powodu herezji, gdyż nawet jego „emerytowany” poprzednik nie jest już w tym zakresie pod ochroną.

Komentarz redakcji WTK

Jednym z pionierskich krytycznych ujęć myśli Józefa Ratzingera jest praca bp. Bernarda Tissiera de Mallerais z Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X pt. Hermeneutyka Benedykta XVI, w języku polskim wydana nakładem Katolickiego Instytutu Apologetycznego im. św. Tomasza z Akwinu i dostępna w księgarni wysyłkowej Te Deum.