30 czerwca br. obchodzimy 30. rocznicę konsekracji biskupich z 1988 r., podczas których – dla ratowania Tradycji katolickiej – abp Marceli Lefebvre wraz bp. Antonim de Castro Mayerem z diecezji Campos w Brazylii konsekrowali księży: Bernarda Tissiera de Mallerais, Ryszarda Williamsona, Alfonsa de Galarretę oraz Bernarda Fellaya na biskupów pomocniczych Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X.
Konsekracje nastąpiły bez oficjalnej zgody ówczesnego papieża Jana Pawła II po tym, jak władze rzymskie, zapewniwszy w porozumieniu z Bractwem św. Piusa X o możliwości wyświęcenia biskupa pomocniczego dla Tradycji, nie chciały spełnić ustaleń i nie wyznaczyły datę konsekracji ani nie zaakceptowały kandydatur do godności biskupiej, przedstawionych przez abp. Marcelego Lefebvre’a, założyciela Bractwa.
Papieskie motu proprio Ecclesia Dei afflicta z 2 lipca 1988 r. stwierdzało automatyczne zaciągnięcie kary ekskomuniki przez biskupów konsekratorów oraz nowo konsekrowanych biskupów. Uzasadnienie tego historycznego aktu w kontekście stanu wyższej konieczności w Kościele było od tamtego czasu szeroko przedstawiane, również poza środowiskiem Tradycji katolickiej. W języku polskim czytelnicy mogą zapoznać się m.in. ze studium kanonicznym Konsekracje biskupie z 30 czerwca 1988 r. (tamże dostępne dodatkowe materiały na ten temat).
Z woli papieża Benedykta XVI 21 stycznia 2009 r. wycofano dekret stwierdzający ekskomunikę biskupów Bractwa św. Piusa X. Wbrew medialnym pomówieniom i komunikatom niektórych ordynariuszy, a także pomimo braku uregulowanego statusu kanonicznego Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X, wraz z wiernymi korzystającymi z posługi jego kapłanów, jest – zgodnie z rzeczywistością – traktowanie przez Rzym jako część Kościoła katolickiego.
Galerię zdjęć przedstawiających wydarzenia sprzed 30 lat można oglądnąć na witrynie FSSPX.news.