Przełożony generalny Bractwa św. Piusa X ze swoimi asystentami
Wobec podpisania 4 lutego br. przez papieża Franciszka i wielkiego imama szejka Ahmada al-Tayyeb z Uniwersytetu al-Azhar w Kairze Dokumentu o ludzkim braterstwie dla pokoju światowego i współistnienia, przełożony generalny Bractwa Świętego Piusa X wraz ze swymi asystentami 24 lutego br. opublikował poniższe oświadczenie.
Prawdziwe braterstwo istnieje jedynie w Jezusie Chrystusie
Ekumeniczny Chrystus nie jest prawdziwym Chrystusem. Od ponad 50 lat współczesny ekumenizm i dialog międzyreligijny nie przestają przedstawiać światu Chrystusa pomniejszonego, zniekształconego, zmienionego nie do poznania.
Pamiątkowe zdjęcie po ceremonii w Zaiztkofen, 2 lutego 2019 r.
W okresie zimowym, między 2 lutego a sobotą Sitientes (poprzedzającą I Niedzielę Męki Pańskiej w Wielkim Poście) w seminariach Bractwa św. Piusa X na półkuli północnej odbywają się obłóczyny seminarzystów roku duchowości, alumni drugiego roku otrzymują tonsurę, zaś klerycy trzeciego i czwartego roku seminarium – odpowiednio pierwsze dwa i kolejne dwa niższe święcenia kapłańskie (ostiariat i lektorat oraz egzorcystat i akolitat).
Ks. Benedykt de Jorna FSSPX, przełożony dystryktu Francji (Lourdes, 29 października 2018)
19 stycznia 2019 r. dziennik „Présent” opublikował wywiad red. Anny Le Pape z ks. Benedyktem de Jorna FSSPX, przełożonym dystryktu Francji, w związku z – przypadającą 24 stycznia 2009 r. – dziesiątą rocznicą wycofania przez Benedykta XVI dekretu stwierdzającego ekskomunikę czterech biskupów Bractwa, konsekrowanych w 1988 r. przez abp. Marcelego Lefebvre’a. Poniżej zamieszczamy jego polskie tłumaczenie.
1 lipca 1988 r. Rzym ogłosił ekskomunikę abp. Lefebvre’a i czterech biskupów, których konsekrował on bez zgody papieża w czerwcu tamtego roku. Czy mógłby Ksiądz przypomnieć nam kontekst tych wydarzeń?
Abp Lefebvre w 1984 r. napisał List otwarty do zagubionych katolików, który zakończył stwierdzeniem: „Mam nadzieję, że znajdzie się jakiś biskup, który podejmie dzieło, jakiego się podjąłem, i uratuje kapłaństwo dla ofiary Mszy św.”[1. „Mówi się również, że po mnie moje dzieło zaniknie, gdyż nie będzie biskupa, który by mnie zastąpił. Jestem pewny wręcz czegoś przeciwnego; nie martwię się o to. Jutro mogę umrzeć, ale dobry Pan rozwiąże wszystkie problemy. Na świecie znajdzie się dosyć biskupów, aby wyświęcać naszych seminarzystów: wiem o tym” – List otwarty…, Warszawa 2006, s. 157 – przyp. red. WTK.]. W 1986 r. odbyło się pierwsze spotkanie ekumeniczne w Asyżu, które stanowiło zgorszenie we właściwym tego słowa znaczeniu. Abp Lefebvre zareagował, mówiąc: „Ponieważ żaden biskup nie zareagował na ten skandal, nie mogę liczyć na nikogo. Będę więc musiał osobiście udzielić środków umożliwiających kontynuowanie dzieła powierzonego mi przez Opatrzność”. Wówczas podjął zamiar konsekracji biskupów.
