W tym roku sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Cotignac, miejscowości położonej na południu Francji, między Marsylią a Niceą, obchodzi jubileusz pięćsetlecia objawień Matki Bożej. 10 i 11 sierpnia 1519 r. Najświętsza Maryja Panna objawiła się tam w towarzystwie św. Michała Archanioła i św. Bernarda drwalowi Janowi de la Beaume, oświadczając: „Jam jest Maryja Dziewica. Idź powiedzieć duchowieństwu i rajcom z Cotignac, żeby zbudowali tu dla Mnie kościół pod wezwaniem Matki Bożej Łaskawej i żeby przychodzono tutaj w procesjach otrzymywać dary, które chcę w tym miejscu rozdawać”.
W celu uczczenia Matki Bożej Łaskawej i uzyskania jubileuszowego odpustu zupełnego, księża z przeoratu Bractwa św. Piusa X pw. św. Maksymina w Toulon w niedzielę 10 marca br. zorganizowali pielgrzymkę do sanktuarium w Cotignac, pod przewodnictwem przełożonego dystryktu Francji ks. Benedykta de Jorna. W pielgrzymce, oprócz tysiąca pątników, wzięło również udział ok. 40 dominikanek nauczających z pobliskich szkół w Awignonie i w Brignoles oraz siostry Bractwa św. Piusa X ze szkoły św. Fereola w Marsylii, a także 13 kapłanów i trzech braci Bractwa. W odpustowym kazaniu ks. de Jorna podkreślił znaczenie boskiego macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny, źródła niebiańskiej godności naszej Królowej.
Po uroczystej Mszy św. polowej i nawiedzeniu sanktuarium maryjnego pątnicy w trzykilometrowej procesji przeszli do klasztoru św. Józefa na wzgórzu Bessillon, również w Cotignac, pokonując nieraz wąską, stromą drogę. Na tym wzgórzu 7 czerwca 1660 r. św. Józef objawił się Kasprowi Ricard, młodemu pasterzowi umierającemu z pragnienia, mówiąc doń: „Jam jest Józef; podnieś ten kamień i pij”. Pasterz spełnił polecenie, a w miejscu wskazanym przez św. Józefa od tamtej pory po dziś dzień bije cudowne źródełko. Tam właśnie niedzielnym popołudniem pielgrzymkę zakończyło błogosławieństwo udzielone przez przełożonego dystryktu.
Do Cotignac pielgrzymował m.in. król Ludwik XIV w 1659 r. w podzięce za łaskę swych narodzin. Jego rodzice – Ludwik XIII i Anna Austriaczka – przez dłuższy czas nie mogli mieć potomka i następcy tronu. W latach 1632–1638 Ludwik XIII uczynił szereg obietnic, m.in. ślubował poświęcić swoje królestwo Matce Bożej, jeśli urodzi mu się syn mogący w przyszłości zastąpić go na tronie Francji. Kwestia ta była bardzo istotna m.in. dla stabilności państwa – brak legalnego następcy mógł doprowadzić do kolejnych rokoszy, a nawet wojny domowej, które wstrząsały krajem w poprzednich dekadach. 27 października 1637 r. br. Fiakriusz, zakonnik w Cotignac, w czasie modlitwy otrzymał wewnętrzne natchnienie: królowa Anna powinna publicznie poprosić o trzy nowenny do Matki Bożej Łaskawej w Cotignac, a Niebo udzieli jej łaski narodzin syna. Nowenny polecone przez Annę Austriaczkę zakończyły się 5 grudnia 1637 r., a dokładnie dziewięć miesięcy później urodził się jej syn Ludwik, który otrzymał na drugie imię Dieudonné, czyli dosłownie ‘dany przez Boga’. Ludwik XIII, gdy dowiedział się, że królowa jest brzemienna, dotrzymał swoich ślubów i dekretem podpisanym w Saint-Germain-en-Laye 10 lutego 1638 r. poświęcił królestwo Francji Najświętszej Maryi Pannie. Wspomniany dokument nakazywał m.in. odbywanie corocznych procesji 15 sierpnia, w święto Wniebowzięcia Matki Bożej, w których naród winien się modlić za pomyślność królestwa i króla. Francuski monarcha polecił ponadto, aby w kościołach, które nie są pod wezwaniem Matki Bożej, główne kaplice były poświęcone Królowej Niebios. Potomek św. Ludwika obiecał także ufundować nowy ołtarz do katedry Notre-Dame w Paryżu, jednak obietnicę tę zrealizował dopiero jego syn, albowiem Ludwik XIII zmarł przedwcześnie w 1643 r. w wieku czterdziestu dwóch lat.
Oby Matka Boża Łaskawa, wysłuchawszy próśb i błagań Jej wiernych czcicieli, wyjednała u Tronu Bożego łaskę odnowy moralnej dla najstarszej córy Kościoła!