11 lutego 2009 r. w szwajcarskich Alpach w kantonie Valais trójka kleryków z seminarium św. Piusa X w Ecône – Jan Chrzciciel Després, Michał Sabak i Rajmund Guérin – zginęła pod lawiną. 18 czerwca br. na szczycie La Grande Garde został poświęcony krzyż, upamiętniający tragicznie zmarłych seminarzystów.
Pomysł postawienia krzyża zrodził się już w 2013 r., jednak jego realizację rozpoczęto dopiero wiosną br. Choć tragiczny wypadek miał miejsce w Cleuson, na miejsce upamiętnienia wybrano szczyt La Grande Garde (2145 m n.p.m.), bezpośrednio widoczny z seminarium w Ecône, a położony po drugiej stronie doliny Rodanu. Krzyż został przygotowany przez lokalnego stolarza, inny rzemieślnik obił go miedzią, a jeszcze inni sporządzili solidne fundamenty na szczycie, wiercąc w skale otwór głęboki na 1,6 m. Prace trwały okrągły miesiąc.
Ważąca 70 kg metalowa podstawa oraz ciężkie narzędzia zostały dostarczone na szczyt helikopterem; kolejne potrzebne materiały o wadze 105 kg – głównie części krzyża – wnieśli na górę seminarzyści.
17 czerwca br., po ukończeniu letniej sesji, grupa kleryków rozpoczęła wejście na szczyt. Pokonując – na odcinku kilometra – 200 m różnicy w pionie, radośnie nieśli krzyż, żeby następnie solidnie osadzić go we właściwym miejscu.
Następnego dnia rektor seminarium, ks. Bernard de Lacoste FSSPX, w obecności całej wspólnoty alumnów oraz przybyłych wiernych, w tym członków rodzin tragicznie zmarłych kleryków, dokonał uroczystego poświęcenia krzyża. Podał przy tym trzy powody, które przyświecały temu dziełu.
Po pierwsze, Bractwo jest wielką rodziną i kiedy jeden z jego członków umiera, inni powinni pamiętać o nim w modlitwie, albowiem dusza ludzka jest nieśmiertelna. Krzyż, widziany z seminarium, będzie przypominał o potrzebie modlitwy za zmarłych członków Bractwa, a także za dusze wszystkich, którzy zginęli w górach. Niektórzy z nich mogą być przecież nadal w czyśćcu.
Po drugie, spojrzenie na krzyż umacnia w nas cnotę nadziei. Na alpejskim krzyżu umieszczono słowa z hymnu Vexila Regis, obecnego w liturgii w okresie Męki Pańskiej: O Crux ave, spes unica – Witaj Krzyżu, jedyna nadziejo. Krzyż przypomina nam nasze przeznaczenie: jesteśmy na ziemi pielgrzymami i obcymi, a naszą prawdziwą ojczyzną jest niebo, które osiągniemy właśnie przez Krzyż.
Po trzecie, żyjemy w świecie, który odrzuca krzyż i panowanie naszego Pana Jezusa Chrystusa. Umieszczony na szczycie sztandar naszego Króla ma przypominać światu, że ponad wszelkimi władcami ziemi Bóg rządzi przez swój Krzyż.
Uroczystości towarzyszyło odśpiewanie okolicznościowego utworu pasyjnego Pergolèse’a; w tym czasie każdy z obecnych dokonał osobistego uczczenia krzyża. Następnie bracia zmarłego seminarzysty rytu chaldejskiego – kl. Michała Sabaka – wraz z ks. Danielem Saburem FSSPX odśpiewali sekwencję Stabat Mater z rytu chaldejskiego (ks. Sabur, Chaldejczyk, jest birytualistą – sprawuje sakramenty zarówno w tradycyjnym rycie rzymskim, jak i w rycie chaldejskim).
Źródło
- Érection d’une Croix au Sommet de la Grand-Garde – tamże galeria zdjęć