
31 grudnia 2022 r., w wieku 95 lat, zmarł w Watykanie Benedykt XVI. Na tronie Piotrowym zasiadał niecałe osiem lat; ustąpił z urzędu jako pierwszy papież od czasów św. Celestyna V, panującego przez kilka miesięcy w 1294 r.
Józef Ratzinger urodził się w 1927 r. w Bawarii; święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1951 r., a w 1977 r. został arcybiskupem-metropolitą Monachium i Fryzyngi oraz kardynałem Świętego Kościoła Rzymskiego. W cztery lata później mianowano go prefektem Kongregacji Nauki Wiary, którą to funkcję pełnił przez niemal ćwierć wieku. Zwołane po śmierci Jana Pawła II konklawe 19 kwietnia 2005 r. zadecydowało, że nowym papieżem zostanie właśnie kard. Ratzinger.
Historia zapamięta Benedykta XVI jako tego, który próbował pogodzić II Sobór Watykański z Tradycją Kościoła, co nazwano „hermeneutyką ciągłości” w celu odróżnienia od „hermeneutyki zerwania” (sam papież nie użył tego pierwszego określenia: w przemówieniu do Kurii Rzymskiej z 22 grudnia 2005 r. dotyczącym poprawnej interpretacji II Soboru Watykańskiego mówił o „hermeneutyce nieciągłości i zerwania z przeszłością” i przeciwstawnej jej „hermeneutyce reformy” – przyp. red. WTK). Po rezygnacji z urzędu w 2013 r. aż do śmierci był świadkiem niepowodzenia tejże próby.
W historii zapisało się motu proprio Benedykta XVI Summorum Pontificum. Dokument ten, jakkolwiek nie pozbawiony wad, potwierdził, że Msza Piusa V nigdy nie została zakazana, i odegrał znaczącą rolę w powrocie do liturgii przedsoborowej na całym świecie.
Ks. Dawid Pagliarani FSSPX, przełożony generalny Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X, prosi wszystkich członków Bractwa i wiernych o modlitwę za duszę Benedykta XVI i powierzenie jej miłosierdziu Bożemu.
Requiescat in pace!
Zob. też:
Hermeneutyka hermeneutyki ciągłości. Refleksje nad jej implikacjami i ostatecznymi konsekwencjami (cz. 1, cz. 2).
Portret filozoficzny Josepha Ratingera (książka dostępna w księgarni Te Deum).